Osteopathie is een behandelingswijze waarbij de mens in zijn totaliteit wordt benaderd aan de hand van 3 fundamentele systemen: het pariëtale, viscerale en craniosacrale systeem. We gaan ervan uit dat alles in het menselijk lichaam moet kunnen bewegen in de ruimste zin van het woord. Gebeurt dit niet of onvoldoende, dan kunnen allerlei klachten ontstaan. Het is de taak van de osteopaat om via autoregulatie de mobiliteit binnen deze systemen terug op punt te stellen zodat men opnieuw optimaal kan functioneren.
Het pariëtaal systeem omvat de spieren en het skelet. Een trauma, overbelasting of verkeerd spiergebruik kan leiden tot een stoornis binnen dit systeem. In sommige gevallen is het lichaam in staat om dit te compenseren, maar indien dit om één of andere reden niet meer lukt, ontstaan er klachten. Deze kunnen zich zelfs manifesteren in een andere regio dan die waar het initiële letsel zich bevindt. Vandaar dat een behandeling zich vaak op een andere regio focust dan deze waar de klachten het meest uitgesproken zijn. Bovendien kan een klacht ter hoogte van dit systeem echter ook een uiting zijn van een viscerale of craniosacrale problematiek.
De organen behoren tot het viscerale systeem. Bij een functiestoornis van een orgaan, vertoont de patiënt veelal klachten die in verband gebracht kunnen worden met het pariëtaal systeem. Denk maar aan de meest gekende voorbeelden zoals pijn in de linkerarm bij een hartprobleem of lage rugklachten bij menstruatie. Alle organen kennen typische linken en gezien deze structuren nogal dikwijls aan de basis liggen van de lichamelijke klachten van de patiënt, is het niet uitzonderlijk dat ook de organen mee behandeld worden. Bovendien wordt er niet alleen manueel ingewerkt op de organen, ook wordt er vaak voedingsadvies (geen dieet!) meegegeven met de patiënt.
